Układ chłonny – limfatyczny jest częścią układu odpornościowego. Najwięcej naczyń limfatycznych jest w narządach, które mają bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym: w skórze, płucach i przewodzie pokarmowym. Inwazyjne cząstki, np. pyły, bakterie, wirusy, wnikając do naszego organizmu, trafiają do naczyń limfatycznych i są transportowane wraz z chłonką do węzłów chłonnych, gdzie są wytwarzane komórki produkujące swoiste przeciwciała.

Niesprawny układ limfatyczny oznacza obniżoną odporność w miejscu obrzęku i nawracające zakażenia skóry, które wymagają długiego leczenia antybiotykami. Bardzo często w chorej kończynie utrzymuje się przewlekłe zakażenie i stan zapalny.

Anatomicznie – układ limfatycznym, to otwarty układ naczyń i przewodów, którymi płynie jeden z płynów ustrojowych – limfa, biorący swój początek ze śródmiąższowego przesączu znajdującego się w tkankach. Oprócz układu naczyń chłonnych w skład układu limfatycznego wchodzą także narządy (grasica, migdałki, śledziona) i tkanki limfatyczne. Najważniejszą funkcją całego tego systemu jest obrona przed zakażeniami oraz krążenie płynów ustrojowych.

Przepływająca w organizmie limfa zbiera substancje toksyczne i odprowadza je do węzłów chłonnych, skąd są transportowane do nerek i usuwane z organizmu. Wszystko zaczyna się od włosowatych naczyń limfatycznych – bardzo drobnych, zakończonych ślepo kanalików. Mają początek w przestrzeniach śródmiąższowych tkanek i rozszerzają się, tworząc rozbudowane sieci równoległe do sieci naczyń krwionośnych włosowatych. Z połączenia włośniczek powstają właściwe naczynia limfatyczne, dalej pnie chłonne i łączące się już z krwiobiegiem przewody zbiorcze, czyli przewód piersiowy i pień limfatyczny prawy.